Ο κινηματογράφος ως εκπαιδευτικό εργαλείο χρησιμοποιήθηκε αρχικά από το παιδαγωγικό κίνημα Φρενέ, είτε ως μέσο πληροφόρησης είτε ως μέσο επικοινωνίας και καλλιτεχνικής δημιουργίας (Θεοδοσίου, χ.χ.)
Στην Ελλάδα ήδη το 1915 ο Κωστής Παλαμάς υπερασπιζόταν τον κινηματογράφο στην εκπαίδευση, προκειμένου να απαντήσει σε αντιδράσεις για τις βλαβερές συνέπειές του στην ψυχική και σωματική υγεία των παιδιών (Θεοδοσίου, 2019)
Από το 2011 υπάρχει διαθέσιμο το Πρόγραμμα Σπουδών για την Οπτικοακουστική Έκφραση, από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής.
Στο σχολείο μας από το 2016 υλοποιούνται εκπαιδευτικά προγράμματα φωτογραφίας και κινηματογράφου προσφέροντας κάποιες από τις πιο αγαπημένες μας δράσεις. Με εργαλείο την κάμερα τα παιδιά άλλοτε γράφουν ιστορίες, άλλοτε κάνουν μάθημα γραμματικής ή ασφαλούς διαδικτύου, άλλοτε μαθαίνουν για αξιόλογους καλλιτέχνες και πειραματίζονται στην τέχνη.
Βιβλιογραφικές αναφορές
Θεοδοσίου, Ν. (2019). Για τον κινηματογράφο σε μια τάξη Φρενέ. Ανακτήθηκε από https://skasiarxeio.wordpress.com
Θεοδοσίου, Ν. Παλαμάς και κινηματογράφος.
Ανακτήθηκε από https://theodosiou.wordpress.com/2018
