Στο πλαίσιο του περιβαλλοντικού μας προγράμματος που διεξάγεται φέτος στο σχολείο μας, αποφασίσαμε να μαζέψουμε κι εμείς ελιές.
Στην πίσω αυλή του σχολείου υπάρχει μια μεγάλη ελιά και ήταν ευκαιρία για όλους μας, μέσα από τη βιωματική εμπειρία, να ανακαλύψουμε τη διαδικασία της συγκομιδής.
Ένας μπαμπάς του σχολείου μας παραχώρησε τον απαραίτητο εξοπλισμό, λιόπανο και βέργες. Με τη βοήθεια του γυμναστή μας, κόψαμε τα κλαδιά και ξεκινήσαμε τη διαλογή. Στην αρχή χωρίσαμε μερικές ελιές για βρώσιμες. Εκεί παρατηρήσαμε ποιες είναι κατάλληλες και σε ποιες είχε αναπτυχθεί ο δάκος. Ο δάκος είναι γένος εντόμων της οικογένειας των Τεφριτίδων. Γεννά κυρίως 3 φορές το χρόνο και τα εναποθέτει ένα σε κάθε καρπό.
Ύστερα, ξεχωρίσαμε τις ελιές από τα περισσότερα φύλλα και κλαδιά, τα οποία ρίξαμε στο κομπόστ μας. Στο τέλος, βάλαμε τις ελιές σε τσάντες και τις πήγαμε στο ελαιοτριβείο της περιοχής.
Λίγες μέρες μετά, πήραμε το λαδάκι μας, το οποίο θα τρώμε στο πρωινό μας!
Στη συνέχεια, παρακολουθήσαμε ένα βίντεο για το "χρυσάφι" της Κρήτης, την ελιά. Συζητήσαμε και πάλι για τη διαδικασία της συγκομιδής, αλλά και την περίοδο που γίνεται. Επιπλέον, η παρομοίωση της ελιάς με την έννοια "χρυσός", μας οδήγησε να αναφερθούμε γιατί την αποκαλούν έτσι, τι μας προσφέρει και πόσα χρόνια ζει.
Για να κλείσουμε τη δράση με την ελιά, επισκεφτήκαμε το Λαογραφικό Μουσείο του Βατόλακκου, το οποίο διαθέτει παλιό ελαιόμυλο, πιεστήριο και πιθάρια, τα οποία χρησιμοποιούσαν οι χωρικοί για το λιομάζωμα.
Ένας από τους υπεύθυνους του Μουσείου, μας ξενάγησε στο χώρο, μας είπε πως μάζευαν παλιά τις ελιές και πως ετοιμαζόταν το λάδι.
Τέλος, είχαμε την ευκαιρία να δούμε κι άλλα εργαλεία της εποχής για τη συγκομιδή σιταριού, αλλά και παραδοσιακά αντικείμενα και έπιπλα.
Ευχαριστούμε τον μπαμπά Γρηγόρη για τον εξοπλισμό, το ελαιοτριβείο Βατόλακκου για το λάδι και το Λαογραφικό Μουσείο Ελιάς και Λαδιού για την ξενάγηση.
